Wiosna to idealna pora na wyprawy z naszą grupą Dzikie Dziedzictwo. Bardzo cieszymy się, że zaproponowana przez nas formuła cyklicznych wypraw przyrodniczych w regionie Kasztelania Ostrowskiej spotkała się z tak dużym zainteresowaniem i z tak miłymi słowami. Zanim więc na początku o samym wyjeździe 22 kwietnia 2023, to chcemy podziękować wszystkim, którzy tak pięknymi słowami wzmacniają inicjatywę odwiedzania cennych przyrodniczo miejsc oraz dla których przyroda jest po prostu ważna. Zbudowaliśmy społeczność, która ma okazję przedeptać następne szlaki. Kolejne osoby wzbogacają z każdym razem dyskusję i obserwacje.

To była dłuższa wyprawa z kilkoma punktami na trasie, dlatego jechaliśmy autokarem. Bohaterką tego wyjazdu była orzesznica leszczynowa (jeden z sześciu przyrodniczych symboli Kasztelanii Ostrowskiej). Opowiada nam ona o tym, jak ważne i cenne są naturalne ekosystemy leśne nawiązujące do dawnych puszcz.

Udaliśmy się najpierw do jedynej tak dużej ostoi orzecznicy leszczynowej w całym województwie wielkopolskim. Pierwsze kroki poczyniliśmy w lasach dębowo-grabowych z dużą ilością leszczyny w podszycie koło Promna. Przyrodniczy wstęp przygotowali Natalia Jędrzejczak, Barbara Kudławiec i Maciej Jędrzejczak.

Uczestnicy wyjazdu otrzymali też pierwsze zadanie którego celem było wypracowanie schematu struktury lasu grądowego poddanego gospodarce leśnej. W pierwszym etapie zobaczyliśmy zatem przykład z terenu Kasztelanii Ostrowskiej. Tego dnia pogoda była wyborna. W runie kręciły się obudzone po wiosennym letargu owady szukające nektaru w kwiatach zawilców gajowych, ziarnopłonów wiosennych, miodunek. Tomasz odnalazł nowe stanowisko czarki austriackiej – z tego powodu nasza wycieczka dłużej zatrzymała się wokół grzybowego symbolu naszego regionu.

W drugiej części naszego dnia chcieliśmy poddać analizie inny obszar naturalnych lasów, który referencyjnie pokazuje jak wyglądają ekosystemy rozwijające się spontanicznie. Ruszyliśmy w kierunku Wągrowca. Naszym celem była rezerwat przyrody Dębina chroniąc jedne z najlepiej zachowanych fragmentów lasów o charakterze naturalnym. W tej Puszczy Białowieskiej można zobaczyć było posągowe drzewa w różnych fazach swojego życia. Cała grupa wykonała drugie zadanie którym była analiza przyrodnicza struktury wewnętrznej ekosystemu.

Ten wyjazd pokazał, że zawiązują się relacje ze stałymi uczestnikami wypraw oraz docierają nowe osoby. Były chwile intensywnych przemyśleń oraz czas błogiego spokoju w ciszy lasu (choć zawsze coś tam brzęczy, szumi, piszczy).

Wyjazd w takim zakresie był możliwy dzięki  dofinansowaniu z środków statutowych stowarzyszenia oraz środków Urzędu Miasta i Gminy Pobiedziska w ramach projektu „Dzikie Dziedzictwo – przyrodnicze symbole naszej okolicy”.