Jesień sprzyja rozwojowi dużych owocników grzybów.

W polskich atlasach grzybów znaleźć możemy przy tym gatunku aż trzy piktogramy oznaczające: ochronę prawną (pod ochronę wzięty został już w 2004 r., a obecnie objęty jest ochroną częściową), zagrożenie (jest opatrzony w Polsce kategorią R, co oznacza gatunek rzadki, potencjalnie zagrożony wymarciem) oraz jadalność (jednak jego wartość kulinarna jest niska, a zważywszy na ochronę prawną oczywistym jest, że nie należy go pozyskiwać do koszyka ze zbiorami grzybów do konsumpcji).

Ozorek dębowy, bo to o nim mowa, jest gatunkiem o charakterze słabego pasożyta i saprotrofa. Związany jest przede wszystkim z dębami, dużo rzadziej spotkać można go na innych gatunkach drzew liściastych. Spotkać go można w starych dąbrowach, ale i w zadrzewieniach parkowych, jeśli rosną w nich wieloletnie dęby.

Na żywych drzewach może wytwarzać owocniki wiele lat z rzędu. Znajdziemy je u nasady pni lub na niewielkiej wysokości, ale czasem także na wysokości kilku metrów.

Z uwagi na swoją saprotroficzność ozorek dębowy może także wyrastać na martwym drewnie dębowym, na przykład na pniakach lub kłodach.

W Kasztelanii Ostrowskiej spotykam ozorki dębowe na starych dębach w Puszczy Zielonce, ale także na pniakach dębowych w Parku Krajobrazowym Promno, albo przy ścieżce przyrodniczej Jezierce.

Zachęcam więc do tego, by w sezonie owocnikowania ozorka dębowego, czyli latem i jesienią, spoglądać na nasady pni napotykanych starych dębów, a także na dębowe kłody i pniaki, a może zaowocuje to znalezieniem tego oryginalnego, a bardzo charakterystycznego i ciekawego grzyba

Każde nowe miejsce występowania owocników ozorka dębowego może stanowić kolejny cenny punkt na mapie występowania chronionych i zagrożonych gatunków grzybów w Kasztelanii Ostrowskiej. Znacie takie?

Zgłoście je nam, a dołączymy je z Waszym autorstwem, do prowadzonej przez nas Bazy Danych o Regionie.