Jest spotykany dość często, choć nie aż tak powszechnie, jak opisany wcześniej hubiak pospolity. Spotkamy go tam, gdzie występują stare drzewa liściaste, rzadko iglaste. Nie tylko w lasach, również w parkach, sadach, ogrodach, w śródpolnych zadrzewieniach i na drzewach przydrożnych. Owocniki pojawiają się wiosną i latem, pierwszy „rzut” następuje w maju-czerwcu, kolejny w sierpniu.

Stanowi ciekawą przeciwwagę dla Fomes fomentarius, bo prócz tego, że jest to całkiem inny gatunek, to różni się praktycznie wszystkim … Hubiak pospolity tworzy owocniki wieloletnie, a ten jednoroczne, owocniki hubiaka przyjmują odcienie beżów i szarości, a tego owocniki są – za młodu – intensywnie, wręcz jaskrawo żółtopomarańczowe, hubiak tworzy owocniki kopytowate, a ten wachlarzowate i dachówkowato położone jedne nad drugimi, hubiak jest pasożytem fakultatywnym, a ten fakultatywnym saprotrofem, hubiak powoduje białą zgniliznę drewna, a ten brązową …. Hubiak jest  niejadalny, a tego po odpowiednim przygotowaniu można spożywać …..

Czy już wiemy, cóż to za grzyb jest bohaterem artykułu? Tak, to żółciak siarkowy Laetiporus sulphureus!

Będąc saprotrofem fakultatywnym (okolicznościowym), rozpoczyna swoje życie jako pasożyt zasiedlający żywe drzewa, które jednak szybko, po kilku latach, zamierają pod wpływem działania grzybni żółciaka. Po obumarciu żywicielskiego drzewa żółciak nadal żyje, rozkładając dalej to martwe już drewno.

I tu natrafiamy na pewne podobieństwo z drewnem rozkładanym przez hubiaka pospolitego, bowiem wstępnie rozłożone przez żółciaka drewno przechodzi kolejne etapy sukcesji przez inne gatunki grzybów, wówczas już typowo saprotroficznych. Takie drewno staje się więc także cennym substratem dla innych grzybów związanych z martwym drewnem.

A jakie jeszcze znaczenie może mieć żółciak siarkowy dla ludzi? Ano takie, że może być wykorzystywany kulinarnie. Wymaga tylko odpowiedniego przygotowania owocników, łącznie z odmoczeniem w wodzie przed dalszą obróbką cieplną. Przygotowane do spożycia owocniki żółciaka siarkowego przypominają swoją delikatną konsystencją mięso kurczaka lub kraba. Taki to smakołyk może wyrosnąć nawet całkiem blisko nas, na jakimś starym drzewie …

Obie fotografie owocników żółciaka siarkowego pochodzą z 2009 r., oczywiście z regionu Kasztelanii Ostrowskiej. Na fotografii tytułowej, autorstwa Macieja Jędrzejczaka, są owocniki znalezione w Puszczy Zielonce. Poniższa fotografia, mojego autorstwa, ukazuje żółciaka znalezionego w lasach Nadleśnictwa Czerniejewo..

Pierwsza uwaga – choć rzadko, ale występuje w Polsce pewien grzyb podobny pokrojem i barwą do młodego żółciaka siarkowego. Różni się tym, że ma kolczasty hymenofor. Jest to zębniczek północny. Ten grzyb powoduje intensywną białą zgniliznę drewna, jest rzadki i niejadalny.

I druga uwaga – chętnie przyjmiemy każde doniesienie, poparte odpowiednią dokumentacją, o miejscach, gdzie występuje żółciak siarkowy, a gdyby „trafił się nam” zębniczek północny – wow! Ależ byłoby wspaniale!

źródła:

Kujawa A., Pawłowska J,, Ruszkiewicz-Michalska M., Wrzosek M. 2013. „Życie ukryte w drzewie.” Projekt Polskiego Towarzystwa Mykologicznego.

Snowarski M. – Atlas grzybów Polski grzyby.pl