Wertując mykologiczne annały odnajdziemy mnóstwo określeń dla tego grzyba, które brzmią dość tajemniczo: „resupinat”, „hymenofor merulioidalny”, „grzyb tremelloidalny”, choć znajdziemy także takie bardziej prozaiczne jak „farba” czy „tapeta”. Jakiegoż to grzyba tak opisują mykolodzy?

Jednym z grzybów, którego można w taki sposób opisać jest stroczniczek złotawy Pseudomerulius aureus. Niezwykle ozdobne i oryginalne, zarówno w kolorze, jak i postaci, owocniki tego grzyba mogą pojawić się na okorowanych powierzchniach drewna sosnowego. Mogą występować od spodu spoczywającego na ściółce konara czy kłody sosnowej, ale wówczas o ich obecności możemy się przekonać dopiero, gdy odwrócimy takie drewno i spojrzymy na tę jego powierzchnię, która ma kontakt z podłożem, a przez to odpowiednią wilgotność sprzyjającą pojawieniu się owocników. O ile dość łatwo uczynić to dla niezbyt okazałego konara, o tyle w przypadku kłody jest to zgoła trudne, a nawet niemożliwe ….. Ale owocniki stroczniczka złotawego mogą także, w sprzyjających warunkach, pojawić się na dostępnych dla naszego wzroku powierzchniach takiej kłody sosnowej „nie do ruszenia” i wówczas „heja!”, można się poprzyglądać, nacieszyć widokiem, porobić zdjęcia, bez dodatkowych ćwiczeń fizycznych i mocowania z ciężkim drewnem!

Pora na uszczknięcie rąbka tajemnicy co do tajemniczych określeń.

Resupinat oznacza owocnik rozpostarty. Powierzchnia owocnika od niewielkiej może się rozciągać na całkiem spore powierzchnie. Stąd też skojarzenie z tymi „farbami” i „tapetami” w odniesieniu do takich płasko na drewnie rozpostartych grzybów.

Określenie hymenoforu: merulioidalny oznacza hymenofor pofałdowany (w przeciwieństwie do np. rurek, blaszek, kolców czy jeszcze innych rodzajów hymenoforu). A jak konkretnie wygląda ten merulioidalny hymenofor, wystarczy spojrzeć na zdjęcie stroczniczka, żeby to zrozumieć, prawda? Na tak pofałdowanym (merulioidalnym) hymenoforze rozwija się warstwa rodzajna, a w niej podstawki z zarodnikami.

Pozostaje jeszcze określenie: grzyb tremelloidalny, ale to zostawiam na później, bo tu trzeba wniknąć głębiej, nawet do struktury mikroskopowej owocnika …. to zostawiam na zaś …

A w tym świątecznym okresie i nastroju, do określeń opisujących postać owocników stroczniczka złotawego dodałabym jeszcze „żółtozłota owijka na bombkę” 😉

Mamy stroczniczka złotawego w Kasztelanii Ostrowskiej. Od 2010 r. znane jest stanowisko nad Jeziorem Kowalskim, a od zeszłego roku w Parku Krajobrazowym Promno. A może występuje także w innych miejscach? Warto się o tym przekonywać, oglądając drewno sosnowe, potencjalny substrat tego grzyba o kategorii R – rzadki na Czerwonej Liście.