Czy to grzyb, czy ptasie gniazdo? Określenie „Birds nests” napotkałam na Facebookowym profilu British Mycological Society i stwierdziłam „trafiony zatopiony”! Tak celne jest to określenie 🙂

Taki oryginalny sposób rozsyłania zarodników za pomocą perydioli, oprócz kubecznika, charakteryzuje także kubki Cyathus sp., czy gniazdnicę kulistą Nidularia deformis. O kubku prążkowanym była już mowa, teraz czas na kubecznika pospolitego.

Kubecznik wyróżnia się od innych wymienionych wyżej grzybów żywym kolorem owocników. Pomarańczowe i żółte barwy sprawiają, że mimo niewielkich rozmiarów, stosunkowo łatwo je dojrzeć na zasiedlonych gałązkach lub innych szczątkach roślinnych. Owocniki przeważnie rosną w skupieniach, a to daje szansę obejrzeć różne fazy rozwoju.

Młodsze owocniki są zamknięte czapeczkowatą nakrywką zwaną epifragmą. W miarę dojrzewania owocnika epifragma odpada. Wówczas odsłania się wnętrze owocnika, a w nim drobniutkie pastylki – perydiole.

Na wewnętrznych ścianach perydioli powstaje warstwa hymenialna z podstawkami. A na podstawkach powstają zarodniki. Czy uda się nam dostrzec jeszcze jeden element budowy perydioli, czyli sznureczek łączący perydiolę z owocnikiem? Sznureczek ma ważne znaczenie w rozsyłaniu perydiol z zarodnikami. Perydiole wypadają z wnętrza owocnika na przykład pod wpływem kropli deszczu. Wówczas sznureczek przystępuje do akcji i owija się wokół tego, na co perydiola opadła. I cały cykl rozwojowy grzyba ma szansę rozpocząć się od początku.

Spoglądam na ostatnie zdjęcie tego wpisu i …. czyżbym dostrzegała perydiolę „luzem” ze sznureczkiem??? Powiększyć? Bardzo proszę! Nie poprzestanę na tym, będę szukać sznureczków, jak tylko będzie ku temu sposobność, aby je jak najlepiej pokazać 🙂